-Καλεεεέ, καλεεεέ ξυπνήστε!!! Ήρθαν καινούριοι…
-Τι καινούριοι;
-Φύλακες!
-Τι είναι οι φύλακες;
-Αμάν βρε Κλω-Κλω, όλο ξεχνάς… Οι φύλακες είναι εκείνα τα παράξενα ζώα που περπατούν στα δύο πόδια! Αυτοί που μας ανοίγουν με τα μπροστινά τους πόδια για να βγούμε έξω…
-Αααα, έχεις δίκιο! Τι παράξενα ζώα… Και πώς τους λένε;
-Ξέρω ‘γω; Κάθε φορά έχουν κι άλλο όνομα! Αυτούς πάντως άκουσα πως τους λένε Φώτη και Φώταινα!
-Κακακακακακακα!
-Τι γελάς καλέ; Έτσι τους λένε…
-Κακακακακα! Αμάν βρε Φουρφουρένια… Αυτά είναι τα ονόματά τους! Το είδος τους ποιό είναι λέω;
-Μη με λες Φουρφουρένια! Σου έχω πει εκατό φορές να με φωνάζεις Φουρ-Φουρ! Κι όσο για το είδος, δεν ξέρω… Ρώτα τον κυρ-Παντελή!
-Ποιόν καλέ; Τον τρελό;
-Ο τρελός ξέρει παραπάνω απ’ όσα δείχνει!
-Χαζομάρες! Όλο ιστορίες είσαι… Τέλοσπαντων. Φώτης και Φώταινα λοιπόν! Χμμμμμ, το Κλω-Κλω είναι καλύτερο!
-Σιγά εσύ… Σιγά το όνομα!
-Από το Φουρφουρένια πάντως καλύτερο!
-Μμμμμ… Το Κλωκλώτα είναι καλύτερο από το Φουρφουρένια;
-Κλω-Κλω με φωνάζουν!
-Κι εμένα Φουρ-Φουρ!
-Τέλοσπαντων. Για πάμε να τους δούμε.
-Κάτσε στ’ αυγά σου και θα τους δούμε αύριο που θα ξυπνήσουμε. Είναι βράδυ τώρα κι όλες οι άλλες έχουν ξανακοιμηθεί. Άντε, αρκετή αναστάτωση φέραμε.
-Έχεις δίκιο. Αύριο! Τσιμπολόι και κουτσομπολιό. Το αγαπημένο μου! Ε, Φουρ-Φουρ..
-Τι είναι πάλι;
-Καληνύχτα.
-Καληνύχτα Κλω-Κλω.
* * *
-Μα πού είναι αυτοί βρε Φουρ-Φουρ;
-Ξέρω ‘γω;
-Πήγε 8 η ώρα! Μα δεν θα έρθουν;
-Ε, θα είναι τεμπέληδες.
-Ωχουουουουου, τεμπέληδες μας έτυχαν;
-Κλω-Κλω, μες στην γκρίνια είσαι!
-Ε, ανυπομονώ να τους δω, είμαι περίεργη.
-Να σου πω κουτσομπόλα, ξέρεις τι κάνουμε όταν έρθουν έτσι;
-Εγώ είμαι η κουτσομπόλα; Που ξύπνησες όλο το κοτέτσι χθες βράδυ με τις φωνές σου; Τέλοσπαντων. Για πες, τι κάνουμε;
-Τρέχουμε γρήγορα σαν τις τρελές προς τα έξω.
-Γιατί βρε Φουρ-Φουρ;
-Γιατί όλο θέλουν να μας πιάσουν.
-Και;
-Και κάθε φορά που ένας από δαύτους μας πιάνει, δεν ξαναγυρίζουμε στο σπίτι μας.
-Ιιιιιιιιιιι! Μας πάνε σε άλλο κοτέτσι;
-Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως πρέπει να τρέξουμε και να πάμε να φάμε στο χωράφι σκουλήκια, παίζοντας το τάχα μ’, τάχα μ’ αδιάφορες.
-Και τότε δεν μας πιάνουν;
-Μόνο αν ξεχαστείς. Όταν τρώμε, απλά κάθονται και μας παρατηρούν για λίγο. Άλλωστε και να θέλουν να μας πιάσουν, αν έχουμε το νου μας, δεν μπορούν γιατί δεν μας προλαβαίνουν!
-Γιατί;
-Γιατί είναι κουτοί καλέ. Δεν θυμάσαι που σου είπα χθες ότι χρησιμοποιούν μόνο τα δύο από τα τέσσερα πόδια; Αμάν βρε Κλω-Κλω, όλο ξεχνάς!
-Πάψε κι έρχονται. Κορίτσιαααα, έτοιμεεεεεες;;;
-Κο κο κο κο κο κο κο κο κο κο! Γιούριαααααααααααααααααα!
* * *
-Φουρ-Φουρ! Φουρ-Φουρ! Φουρ-Φουρ!
-Έλα καλέ, τι έγινε;
-Έμαθα πως λένε το είδος τους.
-Πώς;
-Άνθρωποι είναι λέει.
-Ποιός σου το είπε αυτό;
-Ο κυρ-Παντελής! Τους άκουσε λέει, μια φορά που του κούρευαν το μαλλί. Ξέρεις, πριν ρίξει με το καινούριο του κούρεμα την Αλίκη…
-Τελικά με αυτούς τι έγινε;
-Τσακώθηκαν μια μέρα ο κυρ-Παντελής με τον Κίτσο και νίκησε ο Κίτσος! Ε, τότε και η Αλίκη διάλεξε τον Κίτσο.. Τέλοσπαντων. Άστα αυτά! Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι…
-Τι;
-Αυτοί οι…. άνθρωποι, πού είναι;
-Α, καλά, δεν θα το πιστέψεις…
-Τι;
-Καλέ, δεν είναι καθόλου έξυπνα ζώα!
-Γιατί το λες αυτό βρε Φουρ-Φουρ; Μην είσαι κακιά.
-Καλέ ξέρεις τι κάνουν τώρα;
-Τι;
-Κάθονται σε ένα κλουβί με κάγκελα οικειοθελώς!!!
–Οικειοθελώς;
-Ναι, ναι, οικειοθελώς! Μπαλκόνι το λένε άκουσα… Κι όχι μόνο αυτό..!
-Αλλά τι άλλο;
-Πίνουν κι ένα μαύρο ζουμί που το λένε καφέ!
-Καλά αφού είναι μαύρο γιατί το λένε καφέ;
-Είδες που σου λέω ότι δεν είναι έξυπνοι;
-Φουρ-Φουρ, όλο ιστορίες είσαι..
-Αλήθεια σου λέω καλέ! Πάμε να δεις και μόνη σου.
-Ιιιιιι, βρε εσύ έχεις δίκιο! Κοίτα, κοίτα που μας κοιτάνε και γελάνε κιόλας. Παράξενα ζώα οι άνθρωποι!
-Ναι, πολύ παράξενα ζώα οι άνθρωποι…
