Μου πρότειναν να σου γράψω γράμμα και σκέφτηκα να ζητήσω τη γνώμη σου και να σου πω κι εγώ την δική μου. Σε κουβαλάω μέσα μου καθημερινά και βλέπεις τι συμβαίνει. Οπότε τι λες; Υπάρχει κάτι που θ’ άλλαζες κι αν ναι τι;
Το σίγουρο είναι πως θα χόρευες περισσότερο…
Αναρωτιέμαι αν θα ήσουν λιγότερο ευγενική. Λογικά θ’ ακολουθούσες πιο γρήγορα τις δικές σου ιδέες και θα εμπιστευόσουν περισσότερο τον εαυτό σου.
Να σου προτείνω εγώ κάτι πιο κυνικό που δεν συνηθίζεις να τ’ ακούς από εμένα;
Χάσε την αθωότητά σου και την ελπίδα σου, μόνο κακό φέρνουν. Κι αυτοί που λένε τ’ αντίθετο είναι προνομιούχοι οι οποίοι κιόλας, πολλές φορές δεν το γνωρίζουν καν.
Παρέμεινε δυναμική, θα σου χρειαστεί περισσότερο απ’ όσο νομίζεις. Και μάθε να κρατάς και για ‘σένα κάτι όμορφο, δεν είναι εγωιστικό…
Άραγε αν τα κατάφερνα όλ’ αυτά τι θα μου έλεγε η γηραιότερη “εκδοχή” μου;
